Wprowadzając elementy Pozytywnej Dyscypliny w szkole czy przedszkolu wiele osób zastanawia się czy to w ogóle ma sens? Jak długo będziemy musieli czekać na efekty? Czy cała kadra musi sie zaangażować? Etc…

Zmiany w kulturze placówki nie pojawią się z dnia na dzień. W istocie wymagają one poświęcenia, cierpliwości, nauki i praktyki. Sposób, w jaki dorośli reagują na niewłaściwe zachowanie uczniów, jest dla dzieci istotnym wzorcem postępowania. Zgodnie z pozytywną dyscypliną każdy dorosły:

• rozumie, że jakość relacji i atmosfera panująca w szkole czy przedszkolu mają kluczowe znaczenie dla odnoszenia przez uczniów sukcesów w nauce;
• stara się umożliwić wytworzenie silnego poczucia znaczenia i więzi wśród uczniów, rodzin i kadry w kontekście społecznym, jak i szkolnym;
• stosuje zasady wzajemnego szacunku i zachęty;
• koncentruje się na długofalowych rozwiązaniach problemu niewłaściwego zachowania na poziomach indywidualnym, klasy/grupy oraz szkoły/przedszkola;

• postrzega błędy jako okazje do nauki, a niewłaściwe zachowanie jako szansę na ćwiczenie kluczowych umiejętności życiowych;
• kwestionuje tradycję sprawowania kontroli przez dorosłych oraz przyznawania kar i nagród.

  Długofalowe strategie skutecznego stosowania społeczno-emocjonalnego programu pozytywnej dyscypliny dla całej placówki obejmują:

  • szkolenie całej kadry ;
  • zaangażowanie w nauczanie kompletnego programu w całej szkole;
  • priorytetowe traktowanie sprawy włączenia szacunku w atmosferę i kulturę szkoły;
  • regularne ćwiczenia;
  • obecność zespołu nadzorującego;
  • wykorzystanie danych dotyczących zachowania i atmosfery jako informacji zwrotnej;
  • włączenie modelu pozytywnej dyscypliny w codzienną praktykę w całej szkole i przedszkolu (włącznie z samorządem uczniowskim i zaangażowaniem uczniów w rozwiązywanie rónych problemów )
  • zaangażowanie szerszej społeczności, obejmującej rodziców i opiekunów.

    DYSCYPLINA OGÓLNOSZKOLNA

    Chociaż szkolenie dotyczące umiejętności społecznych i rozwijania charakteru przynosi znaczące długofalowe rezultaty, to tylko jeden ze składników całościowego systemu pozytywnej dyscypliny w szkole. Stworzenie spójnego programu dyscypliny, który jest jednocześnie wystarczająco elastyczny, aby brać pod uwagę dzieci jako jednostki, wymaga przemyślanych działań raz oddania ze strony kadry nauczycielskiej i administracyjnej placówki. Jest to podstawowy element kultury szacunku w placówce.

    Zaangażowanie pracowników, dzieci i ich rodzin w budowanie nieustannie uczącej się społeczności, która skłania do wzajemnego szacunku i sprzyja osiąganiu wysokich wyników w nauce przez wszystkich uczniów, to ogromne wyzwanie, wymagające:

    • ogólnego konsensusu kadry
    • co do tego, że celem dyscypliny jest wsparcie procesu dydaktycznego, a nie karanie. Nie oznacza to wykluczenia konsekwencji poważnych albo niebezpiecznych aktów złego zachowania, jako że ponoszenie konsekwencji ma kluczowe znaczenie w społeczeństwie obywatelskim, oznacza to również przemyślenie na nowo tego, w jaki sposób wyciągamy konsekwencje z poważnych bądź niebezpiecznych aktów złego zachowania i dalszych rezultatów tychże konsekwencji, tak aby uczniowie wytworzyli silniejsze poczucie więzi ze społecznością szkolną, a nie zostali odtrąceni;
    • uznania przez dyrektora i wiodący zespół za sprawę priorytetową zrewidowanie założeń i praktyk dotyczących dyscypliny, tak aby dzieci mogły stać się bardziej odpowiedzialne, odporne na przeciwności i odnosić sukcesy;
    • dyrektora, wiodącego zespołu i kadry, którzy są oddani podnoszeniu kompetencji kulturowych i wspierają zaangażowanie oraz ciekawość dotyczące kwestii rasy, kultury, klasy społecznej i płci kulturowej;
    • kadry, która akceptuje fakt, że doskonalenie praktyk dotyczących dyscypliny i atmosfery placówki to znacznie więcej niż tylko wdrożenie nowego programu. W istocie jest ono kluczową strategią rozwojową będącą we władaniu dyrektora oraz kadry i właściwie przez nich zarządzaną;

• kadry, która akceptuje fakt, że doskonalenie praktyk dotyczących dyscypliny i atmosfery szkolno-przedszkolnej wymaga czasu, oraz która jest gotowa trzymać kurs przez co najmniej trzy lata;
• gotowości zbierania i wykorzystywania danych dotyczących dyscypliny (włączając w to informacje na temat rasy);
• kadry, która rozumie, że wspieranie społeczności kierującej się wzajemnym szacunkiem w celu

  podniesienia efektywności uczenia jest procesem, który stopniowo będzie angażował coraz większe fragmenty społeczności szkolno-przedszkolnej.

Sylwia Anderson-Hanney, na podstawie “Pozytywna Dyscyplina w klasie i szkole. Przewodnik lidera”.